به نام خدا

       از دیدگاه مذاهب و ادیان، عقیده به ظهور حضرت مهدى (ع) مسأله اى کاملاً فطرى و طبیعى است که با سرشت آدمى آمیخته شده، و عمرى به درازاى عمر آفرینش انسان دارد فطرت، همان الهام و درک درونى، خواست طبیعى و تمایل باطنى انسان است که نیاز به دلیل ندارد و هرانسانى بدون دلیل و برهان آن را مى پذیرد و به آن ایمان دارد وجود تشنگى و گرسنگى در نهاد آدمى، یک امر فطرى و طبیعى است و نیاز به دلیل ندارد، پس اگر تشنه مى شویم و احساس گرسنگى مى کنیم و علاقه به آب و غذا داریم، دلیل بر آن است که آب و غذایى وجود دارد که دستگاه آفرینش، تشنگى و گرسنگى و میل به آن را در وجود بشر قرار داده است.
      اگر انسان ها در انتظار ظهور مصلح بزرگ جهانى به سر مى برند و شبانه روز انتظارش را مى کشند، دلیل بر آن است که چنان نقطه ارجى در تکامل جامعه انسانى امکان پذیر است. حقیقت مهدویت، در واقع منتهى شدن سیر جوامع بشرى به سوى جامعه واحد، سعادت عمومى، تعاون و همکارى، امنیت و رفاه همگانى، حکومت حق و عدل و خلافت شایستگان و مؤمنان به رهبرى موعود پیامبران و ادیان است و این همان چیزى است که مطلوب هر فطرت پاک و خواست طبیعى هر انسان سالم و وجدان بیدار است.
به همین جهت است که هم ادیان و مذاهب مختلف و هم دین مبین اسلام به این میل باطنى و خواسته درونى - ایجاد آرمان شهر حقیقى به دست منجى - توجه خاصى مبذول داشته و ظهور رهبرى الهى و منجى آسمانى را در پایان جهان به پیروان خود وعده داده اند.